KOFFIELEED

Koffieleed

Ze zeggen wel eens dat machinisten de hele dag van koffiepot naar koffiepot rijden. Dat klopt vaak ook wel, hoewel er lang niet altijd tijd of gelegenheid is om tussen de ritten door even een bakkie pleur te pakken. Bovendien moet alles wat er in gaat op een gegeven moment ook weer uit en een sanitaire voorziening is ook niet overal direct voorhanden. Af en toe halen collega’s ook even koffie voor elkaar, gewoon als collegiaal gebaar of als een van de twee even weinig tijd heeft.

Zo begon mijn dienst afgelopen week met wat wij in jargon ‘een slagje buitenom’ noemen: met de Sprinter vanuit Utrecht via Hilversum en Weesp naar Hoofddorp, daarna meteen keren op het even verderop gelegen keerspoor en vervolgens weer helemaal terug naar Utrecht. Je zit dan ongeveer tweeënhalf uur op hetzelfde treinstel en dan is een cafeïneshotje onderweg natuurlijk best wel lekker. De conducteur die ik op die dag bij me had bood me al op de heenweg in Weesp (waar de
trein zo’n acht minuten stilstaat) een bakkie aan, maar ik opperde dat het misschien een beter idee was om dat straks in Hoofddorp te doen, omdat de trein daar een paar minuten stilstaat naast een Kiosk die zich vlakbij de trein op het perron bevindt. Een klein half uur later, na het keren van de trein, vroeg de conducteur hoe ik mijn koffie wilde hebben. Maar toen bleek de betreffende koffietent op het Hoofddorpse perron gesloten te zijn. Balen, want ik had inmiddels enorm veel zin in koffie.

Weer dertig minuten later kwam ik – nog net niet met bevende handjes – weer in Weesp aan, waar de trein wederom een aantal minuten stil zou blijven staan. “Ben zo terug!”, riep de conducteur via de portofoon en ik verheugde me al bij voorbaat op een geurige en smakelijke cappuccino, waar ik inmiddels toch echt wel aan toe was. Na een minuut of zes begon ik me alleen wel wat zorgen te maken, want de conducteur was nog steeds niet terug, terwijl de Kiosk vlak om de hoek zat. Een minuut voor vertrek werd ik via de portofoon opgeroepen door een stamelende conducteur. Hij was per abuis in de verkeerde trein gestapt en die was meteen nadat hij met zijn twee bakjes koffie was ingestapt in tegengestelde richting vertrokken!

Daar stond ik dan: een minuut voor vertrektijd met een trein vol reizigers en geen conducteur. Maar dat was nog niet het ergste: hij had mijn koffie ook nog bij zich! Snel naar de personeelsbijsturing gebeld, de situatie uitgelegd en voorgesteld dat ik de trein in mijn eentje mee zou nemen. Dat betekende dat ik de rest van de rit zowel machinist als conducteur zou zijn, wat in uitzonderlijke situaties en onder bepaalde voorwaarden is toegestaan. Dus mocht ik de op volgende zeven stations direct na aankomst uitstappen, teruglopen naar de dichtstbijzijnde reizigersdeur, fluiten, de treindeuren sluiten, terug naar de cabine lopen en weer verder rijden. Uiteindelijk kwam ik alsnog stipt op tijd in Utrecht aan, waar ik mij natuurlijk meteen in sneltreinvaart naar de dichtstbijzijnde koffiemachine spoedde.