OPZIJ, OPZIJ, OPZIJ

Opzij, opzij, opzij

“We moeten rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan”, zong Herman van Veen zo’n 40 jaar geleden al in zijn aanklacht tegen de haastcultuur. Anno 2018 is het nog steeds vermakelijk om af en toe eens een half uurtje – liefst in de spits – reizigers te spotten op een groot treinstation. Eerlijk gezegd verbaast het me steeds weer dat al die door elkaar krioelende mensen maar zelden tegen elkaar aanbotsen, terwijl zeker de helft van hen niet eens voor zich uit kijkt, maar omlaag naar hun onmisbare mobieltjes, terwijl de muziek in hun oortjes ze volledig afsluiten van de buitenwereld. Digitale oogkleppen en analoge oorkappen, noem ik ze zelf wel eens.

Ook op de perrons zie je mensen soms de gekste capriolen uithalen om hun trein te halen. De laatste tijd zie je bijvoorbeeld steeds vaker vouwfietsende, steppende of skateboardende forenzen die zich als een razende slalommend voortbewegen om zichzelf – liefst ná het fluitsignaal van de conducteur – met twee-, drie- of vierwieler en al tussen de inmiddels sluitende deuren in de trein te werpen. En ja, dat gebeurt ook met bemenste kinder- en wandelwagens, rollators, rolkoffers en veel te zwaar bepakte elektrische vakantiefietsen, waarvan de eigenaars van de laatste categorie deze in de meeste gevallen niet eens in hun eentje kunnen handelen, maar dat terzijde.

De roltrap is ook zo’n ding. Het van het Britse ‘stand on the right, walk on the left’ afgeleide ‘rechts staan, links gaan’ blijkt in Engeland prima te werken, maar niet hier in Nederland, waar iedereen zelf wel bepaalt waar en wanneer hij gaat lopen of blijft staan. Een paar weken geleden geloofde ik mijn ogen niet toen ik een vrouw van een jaar of veertig met een ‘houd-de-trein-tegen-want-ik-moet-nog-mee’-paniek in haar ogen een verwoede poging deed om een opgaande roltrap in neerwaartse richting te berennen. Pas een seconde of vijftien later, na het incasseren van hoongelach en opmerkingen van haar rollende tegenliggers drong het opeens tot haar door dat het zo niet echt opschoot en gaf ze het op. Ze draaide zich abrupt om en liet zich, zowel gelaten als opgelaten, weer rustig terug naar boven transporteren. Keurig aan de rechterkant, dat dan weer wel.