De afgelopen week had ik de hele week nachtdiensten in de RET. Op maandag t/m woensdag onder de kap, op donderdag op CTW en op vrijdag weer onder de kap. Mijn praktijkperiode zit er nu op en omdat ik vooral met RET nog wel wat extra ervaring kan gebruiken, was deze week een mooie gelegenheid om nog wat extra routine te krijgen met het rangeren.
Op maandag t/m donderdag had ik dezelfde mentor en de diensten waren redelijk overzichtelijk, zodat ik voor alle handelingen goed de tijd kon nemen. Gelukkig had ik tijdens deze nachten allerlei verschillende materieelsoorten, verschillende rangeerklusjes en ben ik op alle drie de opstelterreinen geweest. Treinen van de kap naar de rangeerterreinen afvoeren, vanaf de rangeerterreinen voorbrengen onder de kap en gereedmaken voor de dienst, splitsen, combineren, remproeven nemen, inventarissen en veiligheidsmiddelen controleren, noem maar op. Een bijzonder klusje was het rijden van een personeelstrein van Geldermalsen naar Utrecht. Eerst als leeg materieel naar Geldermalsen en van daaruit als een speciale personeelstrein terug naar Utrecht. Onderweg stopt de trein alleen als er personeel op het perron staat te zwaaien. Dit is nog een overblijfsel van een oude regeling die een aantal jaren geleden is getroffen toen Geldermalsen als zelfstandige standplaats werd opgeheven en werd samengevoegd met Utrecht en zodoende het daar – of in de omgeving – wonende personeel in de gelegenheid te stellen met een extra vroege trein naar Utrecht te kunnen reizen. Dat ritje was wel een leuke en gezellige afwisseling halverwege de RET-dienst van dinsdag.
Op donderdagnacht had ik dienst op CTW. Dat betekent de hele nacht – vooral in het begin als er veel treinen binnenkomen en aan het eind als er weer treinen uitgaan – vooral wissels omleggen van het binnenkomstspoor naar het bestemmingsspoor of vice versa. Dat is soms nog een heel gepuzzel omdat je met een stuk of 30 pomp- en bromwissels te maken hebt die in de juiste volgorde van binnenkomst of vertrek moeten worden aangelegd, zodat de rijweg voor het betreffende treinstel goed is ingelegd. Dit gebeurt buiten de opstelterreinen (het CBG = Centraal Bediend Gebied) volledig automatisch door een systeem dat ARI (Automatische Rijweg Instelling) heet, maar de meeste opstelterreinen zijn NCBG (Niet Centraal Bediend Gebied), waarbij de machinist zelf verantwoordelijk is voor de juiste rijweg en dus de stand van de wissels. Omdat CTW een erg groot opstelterrein is lopen er altijd minimaal twee machinisten over het terrein om de wissels juist te leggen, zodat de binnenkomende of vertrekkende machinisten in principe zelf geen wissels om hoeven te leggen, hoewel zij uiteindelijk zelf wel verantwoordelijk zijn voor de juiste stand van het wissel. Het was een koude nacht met een paar graden vorst en door de stevige oostenwind was de gevoelstemperatuur zo’n -10 graden. Wel een erg leerzame nacht geweest, ik heb nu redelijk goed in de gaten hoe de sporenbundels zijn opgebouwd en welke wissels moet worden bediend om de juiste rijweg in te leggen.
Op vrijdagnacht had ik voor een nacht een andere mentor en ook deze dienst (onder de kap) verliep zeer voorspoedig. Eigenlijk alle klusjes zelfstandig uitgevoerd, ook toen er iets mis ging bij het ontkoppelen van twee SLT’s, waarbij de koppelingen na het ontkoppelen lucht bleven blazen. Meteen in de ballast gesprongen om de koppelingen handmatig dicht te trekken, waarna het probleem was opgelost. Ook heb ik voor de eerste keer door de anti-icing installatie heen gereden. Hierbij rij je met een snelheid van 5 km/h door een soort bak waarin de onderzijde van de trein wordt behandeld met een soort antivries om doorslippende of vastgevroren remmen te voorkomen. Na deze behandeling moet je de snelheid eenmalig opvoeren tot 30 km/h en daarna een snel- of volremming doen, afhankelijk van het materieel waarmee je rijdt.
Gelukkig gaat het slapen overdag goed. De eerste nacht lukt het niet echt om voor te slapen, dus dan trek ik gewoon een hele dag en nacht door, zodat ik ’s morgens na thuiskomst meteen als een blok in slaap val. Na de laatste nacht zet ik de wekker hooguit na een uurtje of vier, zodat ik ’s avonds weer moe genoeg ben voor de ‘normale’ nacht.
Volgende week heb ik weer een vrij rustige week: maandag een late rijdende dienst van ongeveer 16.00 tot 01.00 uur, dinsdag en woensdag heb ik mijn laatste twee wegleerdagen en mijn laatste wegexamens en op donderdag weer een rijdende dienst van ongeveer 15.00 tot 0.00 uur. Vervolgens vrijdag een ATV-dag en het weekend weer vrij.
Inmiddels hebben 8 van mijn 11 studiegenoten examen gedaan en zijn ze ook allemaal geslaagd. Ik zal nog even geduld moeten hebben, maar we zijn in ieder geval weer een weekje dichterbij de eindstreep gekomen.
Tot de volgende blog!
Meester Karel's Spoorzichten 