Deze week had ik twee BLM-diensten, een normale dienst, een reservedienst en een RET-dienst. Van alles wat dus. Op maandag zou de dag om 8:15 uur beginnen met twee slagen snel (Intercity) naar Den Haag, een keer met de ICM en een keer met de VIRM. Maar vanwege een wisselstoring tussen Gouda en Den Haag waren de hele dag alle Intercity’s opgeheven, waardoor we moesten wachten tot 10:54 uur voor een slagje Leiden met een ICM-3. Daarna gingen we met een SLT-6 als Sprinter naar Rhenen en weer terug naar Utrecht. Na een korte schaft gingen we met een SGM-3 als ‘leeg mat’ naar Veenendaal Centrum, vanwaar we weer met reizigers terugreden naar Utrecht en daarna meteen door naar Breukelen, waar we via het keerspoor weer terugreden naar Utrecht, waarna de dienst er om 17:15 uur op zat.
Op dinsdag had ik weliswaar geen BLM-dienst, maar omdat in deze dienst wel twee BLM-baanvakken zaten, telde deze wel mee voor mijn 40 dagen-periode. De mentor van deze dag bleek ziek te zijn, en het was nog even de vraag of ik deze dienst nog wel in z’n geheel zou draaien of dat deze zou worden opgedeeld voor een paar reservemachinisten, maar kort voor aanvang dienst hoorde ik dat de hele dienst overgenomen zou worden door een machinist die weliswaar geen mentor meer was, maar wel was geweest en bereid was om mij deze dag op sleeptouw te nemen (of andersom, haha). Om 7:03 uur trapten we af met een (mistig) slagje Rotterdam als Intercity met 7 bakken ICM. In Rotterdam moest ik bij aankomst direct combineren met een gereedstaand viertje, zodat we met 11 bakken weer terugreden naar Utrecht. Na een korte plas- en koffiepauze gingen met 8 bakjes SLT als Sprinter naar Hoofddorp via o.a. Hilversum, Weesp, Amsterdam-Zuid en Schiphol. De mist werd steeds dikker, waardoor ik extra geconcentreerd moest rijden omdat ik op dit traject al een paar maanden niet had gereden en daarom nog niet zo bekend was met dit baanvak.
Zodra we de Schipholtunnel uitreden was de mist ineens helemaal weg en scheen er een stralend zonnetje aan een strakblauwe lucht. Op de radarbeelden op mijn telefoon zag ik een hele strakke lijn langs de kust, waar het zicht van zo’n 200 meter ineens overging in een zicht van 30 kilometer. Nadat we op het opstelterrein van Hoofddorp onze twee viertjes hadden ingewisseld voor een zesje reden we weer met kraakhelder zicht de Schipholtunnel in, en zodra we er weer uitreden was het zicht meteen weer een paar honderd meter. Heel apart!
Om 12:19 uur waren we weer terug in Utrecht voor de schaft, waarna we met een ICM-3 naar Amersfoort reden. Na kopgemaakt te hebben in Amersfoort Schothorst reden we met hetzelfde stel weer terug naar Utrecht, waar we meteen weer kopmaakten en doorreden naar Den Haag. In Den Haag werd er door gereedstaande RET-machinisten nog een drietje aangekoppeld en daarna reden we met 6 bakken terug naar Utrecht, waar onze dienst er om 15:30 uur op zat.
Woensdag 25 januari had ik van 6:00 tot 14:00 uur een reservedienst. Op zo’n dag ben je de hele dag beschikbaar om bijvoorbeeld leeg materieel weg te brengen naar een andere standplaats, ritten over te nemen van zieke of gestrande machinisten, een treinstel om te rijden, noem maar op. Je weet van tevoren dus nooit wat zo’n dag je brengen zal. In de ochtend kregen we een slagje ‘s-Hertogenbosch toegewezen met een SLT als Sprinter en in de middag mochten we met een DDZ als Sprinter een slagje Almere doen. Leuk om weer eens een ander traject te rijden na een paar maanden op dezelfde trajecten te hebben gereden!
Donderdag had ik weer een BLM-dienst. Deze begon om 5:41 uur met een ritje als leeg mat naar Woerden, waar we – na kopgemaakt te hebben bij Woerden Molenvliet – de reizigersdienst begonnen met een ritje via Utrecht naar Tiel. Vanaf Utrecht werden we tot Houten Castellum over het linkerspoor geleid omdat er tussen Vaartsche Rijn en Lunetten een defecte goederentrein in de weg stond. Na Houten Castellum werden we weer teruggewisseld naar het rechterspoor en kwamen we met een kleine vertraging aan in Tiel, waar we meteen konden ombouwen en terugrijden naar Utrecht. Na een korte stop gingen we met 12 bakken ICM (320 meter lang!) als Intercity naar Rotterdam en daarna, na een erg korte keertijd van 6 minuten, met 6 bakken terug naar Utrecht. Tijdens de schaft aldaar werd ons laatste slagje naar ‘s-Hertogenbosch opgeheven omdat de defecte goederentrein nog steeds in de weg stond. Omdat er gedurende al die tijd steeds maar één spoor beschikbaar was moest de helft van de ritten worden geschrapt omdat de treinen elkaar anders in de weg zouden gaan zitten. De rest van de dienst moesten we als reserve beschikbaar blijven, waarna onze dienst om 12:43 uur eindigde.
Op vrijdag had ik een vrij rustig RET-dienstje van 4:45 uur tot 10:45 uur. We begonnen met het ophalen van een SGM van OZ naar spoor 14, daarna weer terug naar OZ om een ICM voor te brengen op spoor 8. Daarna lopend naar CTW om een VIRM-4 op te halen en naar spoor 19 te rijden en als laatste klus moesten we een DDAR van de Landstraat naar OZ brengen omdat die vanwege technische problemen met de remmen door een monteur nagekeken moest worden. Al met al een lekker overzichtelijke dienst, waarbij ik eigenlijk alles zelfstandig heb gedaan en dat gaf me veel vertrouwen om het over een aantal weken allemaal zelf te gaan doen. Met een voldaan gevoel ging ik het weekend in, alvast verheugend op de volgende week, waarin ik de laatste 3 BLM-diensten van mijn 40 dagen-periode ga draaien! Maandag een vroege dienst, dinsdagmiddag en -avond TWO (taakgericht werkoverleg), dit is een soort vergaderdag met een stuk of twintig machinisten onder leiding van de teammanager met presentaties, soms een excursie, er worden ideeën uitgewisseld, enz. Woensdag ben ik vrij, waarna ik donderdag en vrijdag weer twee vroege diensten heb, gevolgd door een vrij weekend.
Tot de volgende blog!
Meester Karel's Spoorzichten 